سبک شادی (با هم شاد بودن)

سبک شادی (قسمت دوم) از استاد قنبریان

🎈باهم شاد بودن

🔻شادی که کار جمعی است و در زندگی اجتماعی پیدا میشود مثل همسفره شدن نیست که هرکس غذای خود را بخورد و فقط در کنار هم بخورند. بلکه میزان شادی تولید شده ، محصول کارهمه است. مثل کار گلها در یک بوستان است که بوی گلها در هم می آمیزد و سرجمع مال همه میشود و شاید بوی جدیدی است متفاوت از هرکدام به تنهائی.
🔻پس در یک خانواده یا یک شهر هرکس باید #سهم خود از شاد زیستن مردم را بپردازد تا شهری شاد یا خانواده ای شاد داشته باشیم.
🔻از همین جا اصل دیگری متولد میشود: باهم #خندیدن نه از هم خندیدن!
از هم خندیدن چه بخاطر درد و غصه کسی باشد یا شماتت و مسخره کردن و استهزاء او یا... تو را می خنداند اما سرانه شادی را در جمع کاهش می دهد . بعکس غصه داری را شاد کردن ، جای مسخره کردن فکاهی گفتن و از ملامت و شماتت گذشتن هم خودت راشاد و هم شادی را سرایت می دهد و جمع را شادتر میکند. امیرالمومنین(ع) فرمود: "هرکس قلبی را شادمان کند ،خداوند آن شادی را به لطفی مبدل میسازد که در هنگام غم و سختی همچون سیلی به سوی او روان می شود و آن غم را دور می کند".(نهج البلاغه/حکمت257)
🔻منهای تفسیر جهات غیبی این فرمایش در همین بعد ظاهری زندگی این وعده را محقق میبینیم. شادی حاصل از باهم شاد بودن و همدیگر را خوشنود کردن مثل صدا انعکاس دارد و به ما برمیگردد وقتی چنین رویه ای فرهنگ شود، وقت سختی و غصه ما هم از سوی دیگران شاد میشویم. سیل شادی برما جاری میشود و غم و غصه از ما میشوید.

👀 همه #بازیگر ، همه تماشاگر!

🔻نکته تازه تر اینکه در سبک "باهم خندیدن" ، نه "به هم خندیدن"، نه تنها از عیوب و نقایص هم نمیخندیم بلکه حتی  از آدم شاد هم نمیخندیم! یعنی "فارح" و شادی بخش یک شغل نیست و مخصوص بازیگران نیست "یک هنر عمومی" است ولو برخی هنر بیشتری داشته باشند اما همه "تولید کننده" و همه "مصرف کننده" شادی اند . به تعبیر دیگر یکی دلقک و یکی #تماشاگر نیست ،"همه بازیگر و همه تماشاگرند"
🔻این هنری است که باید آموخت .هیچکس تا سرحد "لودگی" نرسد و هیچکس خالی از جهات شادی آفرین و شوخ طبعی نباشد.
🔻یونس شیبانی گوید امام صادق(ع) از من پرسید :"چقدر اهل شوخ طبعی با یکدیگرید؟" عرض کردم: بسیار کم! فرمود:"اینگونه نباشید زیرا شوخ طبعی ،ریشه در خوش خلقی دارد وبه واسطه آن میتوانی برادر دینی ات را خوشحال کنی..."(کافی/ج2/ص663)
امام باقر(ع) فرمود :خداوند شوخی در جمع اگر با گناه نباشد{ازهم خندیدن}دوست دارد.
🔻عیب فرهنگ جدید این است که این هنرعمومی را تبدیل کرده به بازیگر و تماشاگر. عده ای شغلشان خنداندن باشد و بقیه فقط مصرف کننده و تماشاگر! این سبک ، شادی عمومی را نمی افزاید ولو آن تولیدگران شادی محترم و بهشتی باشند.
🔻نعیمان بدری از اصحاب شوخ طبع پیامبر که اهل مزاح بود و شادی آفرین وقتی از دنیا رفت پیامبر درباره اش فرمود:"نعیمان در حالی که می خندد وارد بهشت میشود"(شرح نهج البلاغه/ج6/ص337)